De spaghetti bolognaise bij l’Artista in Mechelen
Ik ontdekte l’Artista in 2015, toen ik journalistiek studeerde in Mechelen. Gelegen in een smal steegje tegenover de Sint-Romboutskathedraal werd het charmante Italiaanse restaurant al snel een van mijn favorieten. De hoge plafonds, de kleurrijke lichtjes op het terras, de houtoven, … Ik spendeerde er talloze gezellige avonden met familie en vrienden.
Na mijn studie verhuisde ik naar Antwerpen en verloor ik de status van vaste bezoeker. Vol nostalgie besloot ik onlangs om er eens terug te keren en als vanouds een spaghetti bolognaise te bestellen. Het resultaat… wel, laat ik het zo zeggen: ik had het beter bij nostalgie gehouden.
DE SPAGHET? Werd al geserveerd zo’n 2 minuten na bestellen, zonder overdrijven. Er bestaan vast situaties waarin ‘snel komen’ wél goed is, maar op restaurant zorgt het voor enig argwaan.
De saus leek aanvankelijk goed gekruid maar begon naar het einde toe steeds meer gelijkenissen te tonen met water. Bij iedere hap werd de smaak minder. Met andere woorden: ondermaats en niet voor herhaling vatbaar. Zeker als je naar de prijs kijkt: 17,5 euro. What. The. Hell. Zit er bladgoud verweven in de slierten? Verse truffel in de saus? HOW?
SAMENGEVAT? Snel komen is nooit een goed teken.
